Aflevering nr. 141: Operatie 5e huis

Binnenkort zal ik voor de vierde keer in mijn leven verhuizen en daarmee terecht komen in het 5e huis sinds mijn geboorte, nu bijna vijftig jaar geleden.

 Klik hier en bekijk mijn verhuisfoto's

Op 22 april 1956 werd ik geboren op Herengracht 58, naast de huidige apotheek. Toen ik twee-en-een half jaar oud was, in najaar van 1958, verhuisden mijn ouders en mijn (toen nog) twee broers met mij naar Vondelstraat 6 in de nieuwbouwwijk Noordwest. Wij waren de eerste bewoners van het voormalige rietland. Mijn ouders wonen er nu, bijna 48 jaar later, nog steeds.

Ik ben op mezelf gaan wonen toen ik was afgestudeerd als onderwijzer. In 1982 vond ik een oude maar gezellige woning van een particuliere eigenaar. Het adres was Weesperstraat 60. Op mijn eigen bakfiets verhuisde ik mijn bescheiden collectie boeken en platen. Ik woonde met veel plezier in het linker exemplaar van de Drie Mietjes, naast de steeg.

Na acht jaar werd ik gedwongen te verhuizen omdat de eigenaar de woning wilde verkopen. Ik had geen vaste baan en niet genoeg geld gespaard om het huis te kunnen kopen en zocht een andere huurwoning. Na een half jaar kreeg ik een moderne driekamerwoning aangeboden op Herengracht 14. Ik huurde 100 verhuisdozen en liet mijn broer Kees een gehuurd busje besturen. Daarmee zijn we vele keren heen en weer gereden.

De eerste jaren had ik een zee van ruimte, maar in de loop der tijden kwamen er steeds meer boeken, platen, cd’s, videobanden, cassettes, DVD’s en dia’s bij. Langzaam maar zeker groeide het huis dicht. Schoonmaken werd een bijna onmogelijke opgave. Overal stonden, lagen of hingen er boeken. In dozen, kratten, tussen plankjes, onder doeken, vaak dubbele rijen dik. Het werd bijna ondoenlijk om mijn verjaardag te vieren of gewoon bezoek te ontvangen, want ook de stoelen waren permanent bezet, met boeken, tijdschriften, krantenknipsels of mappen.

Bovendien was mijn uitzicht vanaf het begin erg beperkt. Aan de zuidkant keek ik uit op een blinde witgekalkte muur. Aan de noordkant was er in het begin nog een groente- en bloementuin achter het lage hekje. Maar toen er nieuwe bewoners kwamen zetten deze er zomaar een ruim twee meter hoge muur neer, op een paar meter afstand van mijn voorraam. Kort daarna verhuisden ze weer maar de muur bleef staan. De volgende overburen bouwden tot overmaat van ramp ook nog een vele meters hoge garage vlak voor mijn deur, zodat mijn uitzicht tot bijna nul gereduceerd werd. Protesten hielpen niet. Alles bij elkaar werd mijn woongenot op deze manier in bepaalde opzichten wat minder in de vijftien jaren die ik er doorbracht. Toch was het er heel plezierig wonen, mede dankzij de fijne sfeer en goede contacten die ik had met mijn vier (alleenstaande) buurvrouwen.

Drie jaar geleden echter heb ik me in laten schrijven als woningzoekende, toen de normen voor alleenstaanden wat werden verruimd. Ik bleek ook aanspraak te kunnen maken op een eengezinswoning. Er volgden jaren van hoop en teleurstelling. Ik reageerde op zo’n vijftien vrijkomende woningen in diverse buurten in Muiden, maar steeds ging de voorkeur uit naar iemand anders.

Tot die avond van 19 januari 2006. Ik belde om 23.15 uur vlak voor het slapen gaan nog even de reactielijn om te horen op welke positie ik stond voor de woning Burgemeester de Raadsingel 32. Tot mijn grote verrassing stond ik op nummer één! Daarna ging alles heel snel. Een paar dagen later kreeg ik de bevestiging van De Woningbouw op papier. Op woensdag 25 januari kon ik het huis ’s morgens om 8 uur in het licht van een zaklampje even bekijken, terwijl men bezig was met de renovatie van de keuken. Ondanks het beperkte licht zag ik meteen dat er meer ruimte was. Ook het uitzicht op de Kadesloot was prachtig. Ik zei “Ja” tegen het aanbod.  Een paar weken later, op 17 februari, kon ik het huurcontract tekenen en kreeg de sleutel. Precies op tijd voor de voorjaarsvakantie. De afgelopen week heb ik hard gewerkt aan de voorbereidingen voor de “Operatie 5 e Huis.” Schuren, plamuren, schilderen, lampen ophangen, vloerbedekking kopen en laten leggen (“Altijd gratis gelegd” betekent bij de Kwantum in Diemen dat je nog 135 euro moet bijbetalen als ze een paar strookjes moeten plakken), inpakken en duizend dingen regelen. Het is een paar weken hard werken en veel geld uit geven, maar dan heb je ook wat. Als het aan mij ligt blijf ik er minstens twintig jaar wonen.

In april dit jaar word ik dus vijftig. Dubbel feest in het nieuwe huis straks. Een waardig onderkomen voor mij en mijn Historisch Archief Muiden. Ik verheug mij er nu al op. Tegen die tijd hoort u er wel meer van. GK

Klik hier en bekijk mijn verhuisfoto's